La lasta mesajo (misterioza rakonto)

 Kelkafoye eventas kozi quon on ne povas explikar. Kad esas pura hazardo? O kad esas mondo trans nia ideo dil realeso?

La lasta mesajo

Me evis dek-e-kin yari kande Lukas mortis. Il esis plu kam mea maxim bona amiko, il esis ulu, qua komprenis, quanta tranquila esis kelkafoye en me. Lukas habitits en la vicinaro e ni ofte iris kune per biciklo al skolo. Me ankore memoras, kande il ridis kande ni adiis. Il esis sempre bon-humoroza e dicis: „Til morge, dolca Mara!“

Nur irga-kande ne esis rivido. Automobilo ne vidis il ye krucumo e kolizionis kun il ed il esis quik mortinta. To eventis nur duacent metri de nia domo! Pose omno esis quieta.

Depos ke me skribis ad il ankore kelkafoye per smartfono. Me ne kredas, ke il respondos a me. Ma nur tale me povas audar il per olda mesaji en mea telefonilo.

Ca-vespere me sidis sur mea lito en mea nokto-vestaro. Extere pluvis deslaute e la lumo di mea smartfono plunjis mea chambro en pala blua koloro. Me lektis olda mesaji inter Lukas e me. Me audis olda mesaji per voco. Me audis ilua rido e to varmigis me en ca pluvoza okskura nokto.

Lore me taipis sen reflektar: „Me deziras ke tu esus ankore hike.“

Me metis la smartfono adsur mea komodo ed iris al balno-chambro. Me netigis la denti e l'aquo en la kuveto bruisis kande me lavis mea vizajo.

Kande me retrovenis la skreno di mea telefonilo lumis. Un nova mesajo en la mesajilo arivabis. La mesajo esis da Lukas!

Me kordio cesis palpitar por kelka sekundi. Me lektis la mesajo: „Me bone arivis!“

Me regardis fixe a ca vorti quale me esperis ke me povus komprendar li. Ma li esis sur la skreno. Quale mesajo, qua vartis a me.

Me savis ke la telefon-numero di Lukas ne esis plus aktiva depos kelka semani. La fratulo di Lukas informis me pri to. Ma tamen...

Me respondis e taipis. Mea fingri tremis. Me skribis: „Ube tu esas, Lukas?

La du griza hoketi aparis. Mea mesajo arivis. Subite la hoketi divenis blua e to signifikis ke ulu lektabis la mesajo!

Lore mea smartfono vibris. Telefon-advoko. La nomo Lukas aparis sur la skreno. Me timeskis, ma respondis.

„Lukas?“, me murmuris.

Unesme me audis nur bruiso, ma pose voco.

„Mara … tu mustas lasar forirar me…“

Me tre pavoreskis. La smartfono falis ek mea manui adsur la tapiso. La lumo dil telefonilo extingis. La chambro nun esis obskura. Me kriis.

Mea matreto rapide eniris aden mea chambro. El vidis me stacante meze dil chambro. La smartfono jacis sur la planko-sulo.

„Mara! Quon eventis?“, el questionis me.

Me povis nur susurar: "Il parolis... kun me".

Mea matreto levis la smartfono e regardis ol. Ma esis nulo. Nula telefon-advoko, nula nova konverso inter Lukas e me e nula nova mesajo da il.

Mea kordio palpitis rapidege, me ne povis respirar. Ka me esis fola?

Tri dii pose la fratulo di Lukas kontaktis me per telefono.

„Mara, ni trovis la smartfono di Lukas“, il dicis. „Ol esis en la kelero en tirkesto. E … ni trovis nesendita mesajo a tu.“

Me povis apene respondar pro eciteso: „Quala mesajo?“

Esis longa pauzo, lore il dicis: „Stranjega mesajo: 'Me arivis bone'.“ Me finis quik la konverso.

Me esis shokita. Mea chambro esis vakua e tranquila. Me audis nur la pluvo extere. Pose mea telefonilo vibris kurte. Nula lumo. Nula sono.

Nur la tremado en mea manuo – quale ulu volus dicar a me, ke omno esas en ordino nun.