Kelkafoye eventas kozi quon on ne povas explikar. Kad esas pura hazardo? O kad esas mondo trans nia ideo dil realeso?
La lasta mesajo
Me evis dek-e-kin yari
kande Lukas mortis. Il esis plu kam mea maxim bona amiko, il esis
ulu, qua komprenis, quanta tranquila esis kelkafoye en me. Lukas
habitits en la vicinaro e ni ofte iris kune per biciklo al skolo. Me
ankore memoras, kande il ridis kande ni adiis. Il esis sempre
bon-humoroza e dicis: „Til morge, dolca Mara!“
Nur irga-kande ne esis rivido. Automobilo ne vidis il ye krucumo e kolizionis kun il ed il esis quik mortinta. To eventis nur duacent metri de nia domo! Pose omno esis quieta.
Depos ke me skribis ad il
ankore kelkafoye per smartfono. Me ne kredas, ke il respondos a me.
Ma nur tale me povas audar il per olda mesaji en mea telefonilo.
Ca-vespere me sidis sur
mea lito en mea nokto-vestaro. Extere pluvis deslaute e la lumo di
mea smartfono plunjis mea chambro en pala blua koloro. Me lektis olda
mesaji inter Lukas e me. Me audis olda mesaji per voco. Me audis ilua
rido e to varmigis me en ca pluvoza okskura nokto.
Lore me taipis sen
reflektar: „Me deziras ke tu esus ankore hike.“
Me metis la smartfono
adsur mea komodo ed iris al balno-chambro. Me netigis la denti e
l'aquo en la kuveto bruisis kande me lavis mea vizajo.
Kande me retrovenis la
skreno di mea telefonilo lumis. Un nova mesajo en la mesajilo
arivabis. La mesajo esis da Lukas!
Me kordio cesis palpitar por kelka sekundi. Me lektis la mesajo: „Me bone arivis!“
Me regardis fixe a ca
vorti quale me esperis ke me povus komprendar li. Ma li esis sur la
skreno. Quale mesajo, qua vartis a me.
Me savis ke la
telefon-numero di Lukas ne esis plus aktiva depos kelka semani. La
fratulo di Lukas informis me pri to. Ma tamen...
Me respondis e taipis.
Mea fingri tremis. Me skribis: „Ube tu esas, Lukas?
La du griza hoketi aparis. Mea mesajo arivis. Subite la hoketi divenis blua e to signifikis ke ulu lektabis la mesajo!
Lore mea smartfono
vibris. Telefon-advoko. La nomo Lukas aparis sur la skreno. Me
timeskis, ma respondis.
„Lukas?“, me
murmuris.
Unesme me audis nur
bruiso, ma pose voco.
„Mara … tu mustas
lasar forirar me…“
Me tre pavoreskis. La
smartfono falis ek mea manui adsur la tapiso. La lumo dil telefonilo
extingis. La chambro nun esis obskura. Me kriis.
Mea matreto rapide eniris
aden mea chambro. El vidis me stacante meze dil chambro. La smartfono
jacis sur la planko-sulo.
„Mara! Quon eventis?“,
el questionis me.
Me povis nur susurar: "Il parolis... kun me".
Mea matreto levis la smartfono e regardis ol. Ma esis nulo. Nula telefon-advoko, nula nova konverso inter Lukas e me e nula nova mesajo da il.
Mea kordio palpitis
rapidege, me ne povis respirar. Ka me esis fola?
Tri dii pose la fratulo
di Lukas kontaktis me per telefono.
„Mara, ni trovis la
smartfono di Lukas“, il dicis. „Ol esis en la kelero en tirkesto.
E … ni trovis nesendita mesajo a tu.“
Me povis apene respondar
pro eciteso: „Quala mesajo?“
Esis longa pauzo, lore il
dicis: „Stranjega mesajo: 'Me arivis bone'.“ Me finis quik la konverso.
Me esis shokita. Mea
chambro esis vakua e tranquila. Me audis nur la pluvo extere. Pose
mea telefonilo vibris kurte. Nula lumo. Nula sono.
Nur la tremado en mea manuo – quale ulu volus dicar a me, ke omno esas en ordino nun.
